odopta barn riifva de och lågga sina egna (umskiptinqar) i stållet; derfore måste ammor och jordgummor vara på sin vakt. De bo i klippor och hojder, till och med i hafvet. Deras boningar åro tåcka, alla husgeråd ytterst putsade: understundom inbjuda de menniskor, i synnerhet finna de noje i umgånge med kristna; några hafva val umgåtts med deras systrar och dottrar, hvilka åro lika skona som eldiga, och med dem haft barn, som, for att erhålla en ododlig sjal, måste badas i dopvatten; ja nå- gra alfqvinnor ha bestandigt lefvat med menniskor, dock ha sådana åktenskap val i borjan varit lyckliga, men all- tid tagit ett sorgligt slut. Deras hjordar åro val ej tal- rika, men mycket gifvande: de åro osynliga liksom deras egare, utom då det faller dem in att visa sig; ty de fram- komma gerna vid klar luft for att upplifvas af solen, som med sina strålar ej når deras dunkla boningar. Under- stundom draga de omkring såsom menniskorna, synnerli- gen nyårsnatten, hvarfore spåmån och hexmåstare då vaka vid korsvågar, for att genom vissa trollord formå de for- bidragande alferna att for dem afholja framtiden; men an- dra personer, synnerligen husfåderna, inskårpa strångt hos de sina ett sedigt uppforande for att ej såra de osyn- liga gåsterna, som torde vilja nedsåtta sig i grannskapet: några Iemna åfven allt oppet, antånda ett Ijus och duka bordet for att visa de kringdragande alferna sin vålvilja ’). På Fåroarne kallas de Hulde-folk, åro vålvåxta, grå- klådda, med svart hatt; deras stora feta kor och får beta utan att ses bland invånarne; någon gång lyckas det att varsna en del af deras hjordar eller hundar. De tycka om kristna fruntimmer åfvensom deras barn, dem de for- byta med sina egna*) **). I Norge anses Huldrorna fordet qvinliga konet bland de underjordiske (alferne) eller råt- tare for ett slags skogsfruar, som man understundom ser drifva sin boskap i ång; denna år liksom frun sjelf af blå fårg. Mest åro de beromda for sin underjordiska sång, Huldrelåt, som består i en ihålig, sorglig ton och på flere stållen, såsom man såger, blifvit hord. Allbekanta åro i Sverige elfdansarne: en rund strimma i dagg-gråset ut- *) Finni .Toliannæi hist. eccles. Isl. II. 568. **) Landtheskrivelse over Faroerne, Kjob. 1800, s. 444.

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82