Gi ska Oldskriftsallskapets verksamliet, hvarur vi anfora fol- jande: «De, der i den senere Tid i Danmark have syslet med Udgivelsen og Bearbeidclsen af nordiske Oldskrifter, have lagt altfor megen Vægt paa hiin igrunden tilfældige Om- stændighed, at Danmark nu for Tiden er Samlingernes Hovedsæde, og ere derved forfaldne i en Illusion med Hensyn til deres Vigtighed onh Betydning for dette Land. Illusionen bestaaer deri, at de have anseet denne Litera- tur som national for Danmark, hvad den ifolge sin Na- tur og Folkeforholdene umuligt kan være; en Paastand, hvilken vi troe at finde bestyrket i den Kjendsgjerning, at den, trods alt hvad der gjores for dens Udbredelse, hos Massen af det danske Folk kun har vundet faa eller ingen Sympathier; de have behandlet Oldskrifterne som fortrinsviis danske, eller, naar det kommer hoit, islandske Nationalskrifter, men synes ikke tillbdrligen at have haft de to ol'rige Brødrefolks Interesser for Oie, uagtet dog neppe Nogen vil negte, hvad ovenfor er antydet, at det blandt alle de tre nordiske Nationer er den norske, der maa ansees for den, hvem Sagaliteraturen, saavel med Hensyn til Sprog, som til Indhold og de dermed for- bundne Minder, nærmest tilhorer. Vi synes, med andre Ord, især i det kongelige nordiske Oldskriftselskabs Virk- somhed at spore en noget eensidig dansk Exclusivitet, af det Slags, der ei ret vel kan bestaae med fuldkommen historisk Liberalitet, og som isærdeleshed i denne Tid, hvor den nordiske Aand stræber mod sin Frelse og Gjen- lodning, ikke synes at være paa sin Plads. Det er ei vor Hensigt, her paa nogen Maade at ville forkleine hiint hæ- derlige Samfunds mangeaarige, utrættelige, fortjenstfulde Virksomhed. Vi erkjende, at det i Ordets egentligste Forstand kan siges at have kaldet den oldnorske Litera- tur til Live og gjort don til Almeenhedens Eiendom. Men denne vor Pietet for Samfundet selv gjor det og desto- mere magtpaaliggende at udtale vor Formening om en- kelte Misligheder ved dets Præstationer — Misligheder, der vilde have været forebyggede, hvis man havde givet dets Virksomhed en mere nordisk (eller om man vil skan- dinavisk) Charakter, og ikke i dets Organisation sat sig paa et altfor eensidigt dansk Standpunkt. Heri troe vi ikke at have udtalt nogen ubeskeden Fordring, thi saa-

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82