og faner noppe nogen Anelse om, at alle hine Foretagen- der skyldes den norske Nationalitet, at Grønlands Opda- ger var cn fod Nordmand, og Viinlands Opdager en Son af denne. Vi troe saaledes fuldkommen at kunne forsvare vor ovenfor fremsatte Sigtelse, at Udgiverne af hine Skrif- ter have villet escamotere fra os Æren for Opdagelsen af Island o. s. v., men vi tilfoie og, at Norge ikke længer i denne Henseende er saa forsvarslost, som for nogle Aar siden, og at norske Videnskapsmænd sikkert baade ville og kunne finde Anledning til, ogsaa for Udlandet at frem- sætte sine Reclamationer, for hvilke man nu vel mere end forhen tor vente at finde en gunstig Stemning, baade fordi Norges politiske Selvstændighed er anerkjendt i Europa, og fordi udenlandske Lærde synes at have mærket Uraad med Hensyn til den danske Eensidighed i Oldforsknin- gen *).... Da vi her ikke have indladt os paa at levere nogen fuldstændig Recension, men blot enkelte Bemærkninger, kunne vi ikke gjennemgaae alt, hvad Selskabet har præ- steret, Stykke lor Stykke, men holde os blot til de mest ioinefaldende Punkter. Det ligger i Sagens Natur, at vort nærværende Skrift mest gaaer ud pa Reclamationer. Saa- ledes ville vi nu godtgjore vor ovenfor fremsatte Paa- stand, «at de norske diplomatariske Sager, saalænge de forvares i Danmark, maae kaldes durle Skatte.» Thi an- derledes kunne de ei benævnes, naar danske Videnskabs- mænd, der daglig kunne have Adgang til dem, ei alene undlade at benytte dem, men endog, som det synes, igno- *) See f. Ex. ilcn lærde Kembles Yttringer i lians inholds- rige Afhandling, (hvillien vi nedenfor nojerc humme til at bc- riire) ”on anglosaxon runes”, i 28de Bind af Archæologia Bri- tannica, livor Anlien vel er rettet mod '''skandinaviske Oldfor- skere” i Almindelighed, og angaaer en anden Materie end den heromliandlede, men dog ogsaa meget vel lader sig anvende paa denne, ligesom den paa Grund af Omstændighederne ikke kan trælle norske Historikere, hvis faa Skrifter neppe kunne have været Kemhle bekjendte, og neppe heller svenske, men alltsaa fornemmelig de danske. ”For many of the industrious and learned antiquaries of Scandinavia I entertain the highest re- spect, and shall he still more ready to express it, vvhen I find that they give up their narrow and ludicrous manner of inter- preting tradition for a wider and more generous rccognition of its jirofound incaniiig.”

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82