29 skcpnad framstått vid Dlinas, Oderns, Weichselns, El- bens, Rhens och Donaus strander. Således synas vi med skål bdra grundligast undersoka, hvarifrån i Tyskland vi raånde ha kommit, och så, om formåga och lust stråe- ner sig, hitrada Tyskarne, att undersoka deras och vårt gemensamma forhåilande till Asiaterne. Ty den drommen om Norden såsom en Vagina gentium i den gamla skep- naden, kan ej mera bli vetenskaplig ofvertyge'se, om ån naturforskarne kunde ådagalågga att Ulimaroa år en del af en sondersprungen planet, hvars dfriga stycken svinga som Juno, Geres, Vesta och Pallas på firmamentet, och hvilken hit ankomna del i sitt fali kastat æqvatorn från Siheriens palmskogar vid n. v. Ishafvet till Sumatra och Borneo. Skola vi vidbålla denna inbillning om direkt hår- komst från Asien — genom Ryssland, få vi ock behålla Johannes Magni kronologi, ehuru den ringa matjord, som hunnit lågga sig ofver sanden, foga ger rum for foreståll- ningar om några Saruchs samtida i vårt fadernesland; men att låta ett par hundra år, forrån Marius kåmpar med tyska folkstamrnar, vår Nord forst befolkas med Asiater, som genom Ryssland invandra, utan nårmare gemenskap med de Germaner, som visserligen då glomt sitt asiatiska språk vid Donaus strander, kan passa i en ammsaga al- lena. Att uppleta asiatiska men utomg er maniska spår i språk, i myther, i sagner, borde val Stminstone forsokas, forrån vetenskapsmån upprepa en sagn, som forutsåtter en sådan ovanlighet i håfderna, som att en stam, ytterst nåra i slagt med det folk, soin fyllt Germanien, direkte från Kaukasus skulle tåga från bordiga genom bordiga och fdga hebodda till ett obbrdigt land innanfor Oster- sjdns vida vatten. Att vårt språk ånnu A å SOO år f. Chr. f. skulle varit taladt i Asien, men Germanerna re- dan 1200 år f. Chr. bosatta vid Donau och Rhen — som vi snart skola ådagalågga — år en fdrslagsmening, som hinner ånda till lojlighet. Fdrsoken att i Ryssland leta sparen af de framtågande svenskarne hafva ej rått velat lyekas. Deremot år tydligt, att man från Sverige trangt in åt Ryssland.« S. De nordiska folkens religion hade vid den tid, då vi låra kånna den, redan någorlunda utbildat sig, den

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82