tjent utmårkclse. Men så mycket mera ar i sådant fali att beklaga, att en och annan Liland dem låter sig fbr- ryckas af en exklusiv nationalitet, hvarigenorn deras stora fortjenster om nordens historia i ej ringa mon fordunklas. Då man imedlertid i Sverige rin bdrjar att mer och mer studera deras vårdefulla skrifter, anse vi for en pligt att till den mindre sakknnniges npplysning och skydd påpeka en och annan missrigtning hos dem; och då Utg. ej till- tror sig hvarken formåga eller tillråcklig kånnedom for att for egen del afgifva ett motiveradt yttrande harofver, bar han ansett sig bora meddela det hufvudsakligaste, som på hvardera sidan blifvit andraget. 1. NorskheIsifver. Uti ((Historisk Tidskrift« yttrar Hf Molbech, med an- ledning af Hr Munchs »Norges, Sveriges och Danmarks Historie, til Skolebrug«, foljande: «I den historiske Forenings andet Aarsmdde fremfor- tes det, fra en hædret og hoiagtet Mand udgaaede, og Ira flere Sider understottede Andragende: at Selskabets Bestyrelse vilde henvende en Deel af dens Virksomhed paa at mode og modarbeide en i sildigere Aar hos Nor- ges historiske Forfattere og Forskere overhaandtagende Drift og Lyst till at sætte dette,Riges hele historisk-poli- tiske Forhold til Danmark — Statsstyrelsen i Norge under det hele lange Tidsrum, hvori begge Nationer vare forenede under een' Krone — ligesom næsten enhvær Tilstand og Begivenhed i Norge under dette Tidsrum, i en saadan Belysning, hvorved alle nidrke Slagskygger falde paa Lan- denes fælles Regiering og Regenter; men Lyssiden allene paa det Folk, der i 400 Aar deelte heldige och uheldige Skiebner med det Danske, og i saa lang en Periode — i det mindste i de senere tre Fjerdedele af dette Tids- rum — aldrig i Gierning, i handlende Activitet, yttrede Trang eller Vi!lie til at ombytte sin Styrelse og Forfat- ring med nogen anden.... Det vil vist nok være Tilfældet med flere europæiske Landes Historie, at Nationaliteten hos den indfodte For- tæller kan komme i Collision med hans fordomsfrie og af ethvert Baand uhildede Sandhedskærlighed; men sielden vil vel dette Forhold træde stærkere frem, end hos den

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82