47 ganska råa: først långsamt yttrade sig kristendomens mil- drande inflytande på desamma: de storsta utsv'åfningar voro ganska vanliga; sagorna åro uppfyllda med beråttel- ser om rofverier och de rysligaste våldsgerningar: sjelfva Snorre, hvilken af sitt oroliga och åregiriga skaplynne onpphiirligt invecklades i stridigheter, hade på det fruk- tnnsvårdaste sått fdrskansat sitt landgods. I de nidarosi- siske erkebiskoparnes herdabref bevitnas sedernas fdrderf: till och med de andlige voro ej såkre for misshandlingar, tempel och helgade platser betraktades ej såsom frista- der; åktenskapet ansågs ej på kristligt sått; från biskop Isleifs tid forekommer ett exempel på att en lagman ak- tade forst modren och sedan dottren, och qvinnorna må- ste tagas i kyrkans synnerliga beskydd for att undgå våld- samt tillegnande. Prelaterne klagade i synnnerhet ofver det forderlliga inflytande, som de stores och anseddes exempel ofvade på mångden. Att dessa varningar ej, så- som ofta kan vara fallet, åro allmånna, synes af hela de- ras innehåll: erkebiskop Eistein såger uttryckligen, att ogerningsmånnens namn åro honom bekanta och han vill blott for att skona dem ej nåmna dem; i några sednare bref anforas verkligen namnen. 13. Den fullkomliga frihet, som egde rum på Island, framkallade faktioner och inre sondringar. Norges konun- gar hade redan sedan lange forsokt att underkasta bn sitt vålde; de iakttogo hvarje tillfålle for att genom gunst- bevis skaffa sig anhångare hos de anseddaste Islåndarne. Kristendomen befråmjade denna afsigt; ty stodt och lyf- tadt genom en konungs storre magt, måste kyrkans och presterskapets anseende nodvandigt stiga: dertill kom ons afhångighet af erkebiskopliga stolen i Nidaros. Olof den helige sande redan vid år 1024 en infodd Islåndare, Tho- rarinn Nefulsson, for att uppmana sina landsmån att un- derkasta sig honom; men Islåndarne fruktade utlagor och beskattningar: de erbjodo sig deremot att lemna konungen skanker, om han ville hugna dem med sin bevågenhet. Det synes håraf, att Olof hade sitt parti. Sturleson lof- vade under sitt vistande i Norge Håkan V sin medverkan att ofvertala Islåndarne till underdånighet: han blef norsk vasall och ofverliopad med gål'vor och årebetygelser: men

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82