Hvad nu de norske Forfatteres Sprog-Deviis for de- res Hypothese angaae, da er dette ikke mere fyldest- gørende. Det behover ingen Gientagelse eller Udvikling, hvad der i vore Dage er almindeligen erkiendt: at de tre seandinaviske Rigers Tungemaal har een fælles Grund- rod, og i Sprogbygningen selv den samme Grundvold: et i den fierne Oldtid for de tre Nationer fælles Tungemaal, hvilket dog tidligen, af flere sammenvirkende Aarsager, havde antaget mærkelige Afvigelser i de tre Lande, og i Norge, formedelst Landets isolerede, afskaarne Beliggen- hed, saavelsom ved dets biergige Beskaffenhed, længst vedligeholdt en Skikkelse og Charakteer, der stod det oprindelige Sprog nærmest. Nu lade derimod de norske Forfattere, imedens Rodsproget ublandet vedligeholder sig i Norge, et nyt Sprog danne sig i Sverrige, Sonden for Golha-Elven og det store Vand-Skiel; og ligeledes et andet i de danske Lande. Her moder deres Hypothese saamange Anstdd, at jeg er langt fra, her at kunne op- regne og udvikle dem. Jeg fremhæver kun et Par af de betydende. Daner eller Danske kalder den norske Skole, en oprindelig norsk Stamme, blandet efter Landets Ero- bring med dets tydske Indbyggere; men Sprogbeviset? — Er det svenske Tungemaal i Gbtharige mere tydsk end i Svea-Rige, og i dette mere norsk? Er der i det danske Folkesprog, eller i de ældste danske Sprogmonu- menter, noget Spor af tydsk Rod — eller findes der noget saadant Spor i Vestgdtha- oeh Ostgotha-Lov, i Gothlandslandsloven, i den skaanske, siællandske og jyd- ske Lov — meer, end i Uplands- og Sddermanna-Loven? — Nei'l men der findes i det nyere danske Tungemaal en egen og tidlig Dialect-Afbdining fra Nordens gamle Ursprog, som dog ikke, hvad Sprogets Grundbygning og levende Organisme angaaer, bærer noget andet Præg, end det nordiske*); og denne egentlig danske Sprog-Art *) Dette maa man vél lægge Mærke til, naar man betrag- ter den ældste Skikkelse, livori livort danske Tungemaal frem- træder. Thi eet er den fælles uudslettelige Grundform, der vidner om et nordisk Stammefolk, ældre end noget senere sax- isk Rlandningsstof; et andet er, at tidlige Sammcnstod med Saxer og Jyder have havt en kiendelig Indflydelse paa Ord- dannelsen, Ordforraadct og Mundarten i Danmark. Forholdet er her det selvsamme, skiiindt i ulige svagere Grad, end s

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Blaðsíða 33
(34) Blaðsíða 34
(35) Blaðsíða 35
(36) Blaðsíða 36
(37) Blaðsíða 37
(38) Blaðsíða 38
(39) Blaðsíða 39
(40) Blaðsíða 40
(41) Blaðsíða 41
(42) Blaðsíða 42
(43) Blaðsíða 43
(44) Blaðsíða 44
(45) Blaðsíða 45
(46) Blaðsíða 46
(47) Blaðsíða 47
(48) Blaðsíða 48
(49) Blaðsíða 49
(50) Blaðsíða 50
(51) Blaðsíða 51
(52) Blaðsíða 52
(53) Blaðsíða 53
(54) Blaðsíða 54
(55) Blaðsíða 55
(56) Blaðsíða 56
(57) Blaðsíða 57
(58) Blaðsíða 58
(59) Blaðsíða 59
(60) Blaðsíða 60
(61) Blaðsíða 61
(62) Blaðsíða 62
(63) Blaðsíða 63
(64) Blaðsíða 64
(65) Blaðsíða 65
(66) Blaðsíða 66
(67) Blaðsíða 67
(68) Blaðsíða 68
(69) Blaðsíða 69
(70) Blaðsíða 70
(71) Blaðsíða 71
(72) Blaðsíða 72
(73) Blaðsíða 73
(74) Blaðsíða 74
(75) Blaðsíða 75
(76) Blaðsíða 76
(77) Blaðsíða 77
(78) Blaðsíða 78
(79) Blaðsíða 79
(80) Blaðsíða 80
(81) Blaðsíða 81
(82) Blaðsíða 82