18 Hið seinasta ár, sem hún lifði, inátti valla segja að hún stígi á fætur; kraptarnir þverruðu sýnilega smátt og smátt, og þó hún í þessari banalegu sinni sjaldan væri miög þúngt haldin, sem ekki var lítil Guðs náð, þá var hægðin samt opt lítil, og hinn borni bikar næsta beiskur. En hve beiskur, sem hann var, þá er hann þó nú í botn úttæmður, öll jarðnesk mæða ytri og innri á enda, þessu örðuga stríði lokið. , Og skyldum vér ekki prísa hana sæla, að hún hefur það allt fullkomnað? Hún rækti trúlega sitt kall meðan dagur var, stóð ineð sóma í sínum sporum, bar með þolinmæði og undirgefni undir Guðs vilja hiö seinasta örðuga stríð. Já — oss, sem við vorum, þegar liún létst, mun lengi reka minni til, hve fagur hennar dauði var, hve hjartanlega hún með þakkar, blessunar, og bænar-orðum kvaddi oss, vini sina og vandamenn, sendi þeim kveðju sína, sem fjærverandi vóru, hve rósamt, stillt og guðlegt hennar sinni þá var, hversu hún með bljugu, auðmjúku geði í sjálfu dauðans stríði ákaliaði Guð og Krist, — því mál og ræna var alveg óskért frarn í sjálft andlátið, — og eg þykist viss um, að hverr, sem viö hefði verið, hefði hlotið ineð oss að undirtaka: það er fallegt að deyja svona; gef mér, góöi faðir, að deyja eins og hún! Og — skyldum vér þá ekki prísa hana sæla, að hún þannig hefur allt fullkomnað, áð hún er nú flutt frá þessa lífs vetri til eilífðarinnar fagra sumars í friðarins og sælunnar bústöðum? Já — faðir I þú hefur hana til þín kallað, meðtak vort þakk- læti, þakklæti tárurn, sárri sorg blandað, en þó þakldæti, hjartanlegt heitt. þú gjörir allt vel! J>ú gafst oss hana, lánaðir um stutta stund, og hefur hana nú aptur tekið! það var þér frjálst. Hún var þín; þitt ráð er kjærleikur, þínir vegir miskun og trúfesti, og þaö einnig þá er þeir eru oss skainmsýnum of háir. En, goði Guð, við hvað er nú að hugga sig, þegar þínir vegir þannig ekki eru vorir vegir. Ó, þegar þannig ber undir, þá er það ekkert til á jörðu, sem fær liuggun veitt; jörðin meö öllum hennar gæðum er offátæk til þess, þá að veita hina minnstu svíun. Eða myndum vér ekki gjarna og með gleöi láta allt, sem vér eiguin og undir hendi höfum af þessa heims gæðum, ef vér þar ineð gætum veitt elskuðum vin heilsuna aptur, leist hann úr helju og kallaö til lífsins aptur? Og við hvað er þá að hugga sig? Hér gefst ekkert annað ráð, en að upphefja sitt höfuð og líta í hæðir, líta upp til stjarnanna, upp til hans, sem ofar stjörnum

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Saurblað
(28) Saurblað
(29) Saurblað
(30) Saurblað
(31) Band
(32) Band
(33) Kjölur
(34) Framsnið
(35) Kvarði
(36) Litaspjald