Mikil fjölgun í skugga mismununar að eru stór tímamót að verða aldargamall. Frí- kirkjusöfnuðurinn í Reykjavík fagnaði aldar af- mæli fyrir ekki margt löngu og nú er kirkju- byggingin okkar orðin hundrað ára líka. Það þykir afar hár aldur á manneskju að ná því að lifa í heila öld, en það er líka hár aldur hjá trúfélagi, þótt félög geti eðli sínu samkvæmt orðið miklu eldri en menn. Til að trúfélag geti náð svo háum aldri þarf nokk- uð til. í fyrsta lagi þarf tilgangur og starf félagsins að vera þess eðlis að stöðug þörf sé fyrir það og áhugi á að taka þátt í störfum þess, óháð tíma og tíðar- anda. ( öðru lagi þarf félagið að vera lifendi og taka breytingum í samræmi við breytt viðhorf samfélags- ins sem það starfar í. í þriðja lagi þarf félagið á góð- um og áhugasömum konum og körlum að halda sem drífa félagið áfram, viðhalda lífsanda þess og gildir einu hvort um launaða starfsmenn eða sjálfboðaliða er að ræða. Fríkirkjusöfnuðurinn í Reykjavík hefur átt því láni að fagna að slíkt fólk hefur borið starfið í meira en heila öld. Hann á líka því láni að fagna að forstöðu- maður hans nú, séra Hjörtur Magni Jóhannsson er slíkur maður. Sama er að segja um aðra starfsmenn safnaðarins og ef það hefur einhvern tíma átt við að segja að það sé valinn maður í hverju rúmi, þá á það við um þennan hóp. Fyrir þetta ber að þakka og þeim þökkum er komið á framfæri hér. Um leið ber að þakka öllum þeim sem tekið hafa virkan þátt í starfi safnaðarins í heila öld og skilað honum lifandi og sterkum til okkar. Sumir af þessu gengna öndvegisfólki reistu kirkjuna okkar við tjörn- ina fyrir hundrað árum. Aðrir byggðu prestbústað- inn sem enn stendur við Garðastræti. Þetta var af- reksfólk og ósérhlífið, sem kom að þessum bygging- um með beinni þátttöku, sjálfboðavinnu og fjárfram- lögum. í dag er Fríkirkjan ómissandi í ímynd Reykja- víkur, eitt af kennileitunum sem allir vita hvar er og setur sinn fagra svip á umhverfi Tjarnarinnar og um leið miðborgar Reykjavíkur. Grettistaki lyft Enn einu Grettistaki var lyft árið 1991 þegar lok- ið var við byggingu safnaðarheimilis Fríkirkjunnar að Laufásvegi 13. Þetta glæsilega hús hýsir samkomu- og fundasali á I. og 3. hæð, skrifstofur safnaðarins á 2. hæð, en þar er líka falleg kapella þar sem athafnir og bænastundir fara fram. Sú fallega hefð hefur myndast að þar kemur fólk saman til kyrrðarstundar í hádeg- inu hvern miðvikudag. Þessar kyrrðarstundir eru öll- um opnar og allir eru velkomnir.Að öðrum ólöstuð- um vil ég nefna tvö nöfn sem lögðu mikið til bygging- ar safnaðarheimilisins, en það eru Einar Kristinn Jónsson þáverandi formaður safnaðarstjórnar og Guðmundur Gunnlaugsson arkitekt, en hann gaf alla vinnu sína við hönnun hússins. Með þessu er ekki kastað rýrð á hlut annarra, því að fjölmargir lögðu byggingu hússins lið af mikilli ósérhlífni án þess að þiggja nokkra umbun í staðinn. Það verður seint þakkað til fulls. Um miðjan tíunda áratuginn var ráðist í miklar endurbætur á kirkjunni okkar. Þegar á reyndi urðu þessar endurbætur allmiklu dýrari en búist hafði ver- ið við. Endurbæturnar tókust afar vel og skartar kirkjuskipið, kórinn og ytra byrði kirkjunnar sínu feg- ursta. Um svipað leyti og ráðist var i þessar endur- bætur var tekin ákvörðun um að selja prestbústað- inn við Garðastræti. Fór allt andvirði Garðastrætis- ins í endurbæturnar. Þrátt fýrir stuðning Borgarinnar og sumra þeirra sjóða sem við leituðum til, hrökk sá góði stuðningur hvergi nærri til. Þess vegna var geng- ið á eigið fé safnaðarins. Fríkirkjan á ekki aðgang að digrum sjóðum kirkjuarfleifðarinnar á íslandi. Þeir hafa verið vistaðir hjá þjóðkirkjunni. Allt starf Frí- kirkjunnar, þar með talið viðhald okkar dýrmætu kirkju er að mestu greitt af safnaðargjöldum, sem er nánast eini tekjustofn Fríkirkjunnar. Þrátt fýrir að endurbætur tækjust vel tókst ekki að klára þær vegna fjárskorts. Eftir er að endurnýja hitakerfi kirkj- unnar, endurbyggja fordyri hennar og hliðarbygging- arnar sitt til hvorrar handar við fordyrið. Þetta er brýnt verkefni og má ekki bíða mikið lengur. Fækkun - fjölgun Eitt sinn var um helmingur íbúa Reykjavíkur í Frí- kirkjusöfnuðinum. Söfnuðurinn hefur notið skins og þolað skúrir á langri ævi. Þeir tímar gengið yfir, að skuggi hefur grúft yfir, en söfnuðurinn hefur ávallt komið heill og sterkari út úr skugganum og notið Ijóssins, Ijóss þess afls sem trúin ein getur gefið. Nú um langt skeið hefur ríkt eindrægni og friður um starf safnaðarins og telur hann nú um hálft sjöunda þúsund félaga. Undanfarin ár hefur ekkert annað trú- félag átt jafnmikilli fjölgun félaga að fegna og Frí- kirkjusöfnuðurinn. Við erum að sjálfsögðu ánægð með það og um leið þakklát. Þessi fjölgun hefur átt sér stað, þrátt fýrir þá fjárhagslegu mismunun trúfé- laga sem hér ríkir og erfitt er að trúa að hafi komist á nema fyrir slys og misskilning, sem auðvitað er brýn nauðsyn að leiðrétta nú þegar. Þessa velgengni eigum við fyrst og fremst að þakka þessu góða fólki, séra Hirti og samstarfsfólki hans, en þeim hefur tek- ist undir forystu hans að auka trúverðugleika Frí- kirkjusafnaðarins í Reykjavík, sem lifandi trúfélags með tilgang og markmið sem eiga svo sannarlega heima í þjóðfélaginu, þjóðfélagi dagsins í dag hér í henni Reykjavík og reyndar um ísland allt. Þetta hef- ur þeim tekist með því að halda uppi öflugu starfi þrátt fyrir að vera fáliðuð, sem helgast af takmörk- uðum tekjum safnaðarins. Um svipað leyti og byggingu safnaðarheimilisins lauk var loksins aflétt þeirri sérkennilegu reglu, að Fríkirkjufélagar sem fluttu búferlum út fýrir Reykja- vík væru skráðir úr Fríkirkjusöfnuðinum og í þá þjóðkirkjusókn sem þeir fluttu í. Afleiðing þessarar reglu er sú að margir sem telja sig vera í Fríkirkjunni eru kannski skráðir í þjóðkirkjuna. Ég hvet alla sem flutt hafa lögheimiii sitt úr Reykjavík um lengri eða skemmri tíma, þó ekki sé nema vegna náms t.d. í út- löndum til að athuga trúfélagaskráningu sína hjá Hag- stofu íslands. í framhaldi af þessu má velta því fýrir sér sem oft hefur verið státað af í ræðu og riti, auk þess sem allir leiðsögumenn erlendra ferðamanna á íslandi klifa stöðugt á, að 85% íbúa landsins séu í þjóðkirkjunni. Af hverju? Jú! Það er vegna þess að barn er skráð í það trúfélag sem móðir þess er í við fæðingu, sjálfvirkt og án þess að hugsun eða ákvörð- un liggi að baki. Einu sinni voru allir í þjóðkirkjunni samkvæmt lagaboði, þannig að hún hefur gífurlegt forskot umfram aðra söfnuði. Með aukinni menntun almennings og því, að um leið verður fólk meðvit- aðra um þjóðfélagið sem það lifir í, vaknar sú spurn- ing hvort fólki sé almennt sama um í hvaða trúfélagi það sé. Skiptir það engu máli? Er ekki rétt að skoða umhverfl sitt í þessu efni og taka síðan meðvitaða ákvörðun um það hvaða trúfélagi maður vill tilheyra? Hefur þú, lesandi góður, leitt hugann að þessu? Frí- kirkjan í Reykjavík er ekki sértrúarsöfnuður. Hún er lifandi og kröftugt evangelískt lúterskt trúfélag sem byggir á rúmlega 100 ára traustum grunni. Trúfélag sem býður þig velkominn til beinnar þátttöku í mál- efnum og starfí félagsins þér og fjölskyldu þinni til heilla. í Fríkirkjunni skiptir þú máli. I Fríkirkjusöfnuð- inum hefur fjölgun félaga verið mest allra trúfélaga á undanförnum árum. Ætli það sé tilviljun? Ég held ekki. Það er vegna þess að Fríkirkjuhugsjónin er í takt við hugsunarhátt og lífsstíl nútíma (slendinga. Fólks sem vill hafa bein áhrif og taka sjálft ákvarðan- ir um líf sitt og tilveru. Megi Fríkirkjan í Reykjavík life og dafna um ókom- na tíð og sjá önnur hundrað ár og svo aftur hundrað, þótt við verðum gengin til samvistar við almættið. Guð gefi að okkur takist að skila Fríkirkjusöfnuðin- um öflugri en nokkru sinni fyrr í hendur komandi kynslóða. Magnús Axelsson formaður safnaðarráðs. Kvenfélag Fríkirkjunnar Samheldni og vinátta I trúarstyrk mörg dáð er drýgð, þar drottins fagna sveitir. Og kirkjan sinni köllun vígð á kraft, sem sigur veitir. Því kær svo mörgum kirkjan er með kærleiksrödd svo blíða, þar menn í félög fylki sér að fegra hana og þrýða. Þannig var kveðið til Kvenfélagsins á 50 ára af- mæli félagsins. Árið 1906 þann 6. mars var kvenfé- lagið stofnað, en skömmu eftir stofnun safnaðar- ins.gengust nokkrar áhugasamar konur fyrir stofn- un félags til styrktar kirkjubyggingu og safnaðar- starfi. Fyrstu fundir félagsins voru haldnir í Bárunni, síð- an á Skjaldbreið og Hótel Reykjavík. En lengst af voru fundirnir haldnir í Iðnó. Hér er ekki tækifæri til að telja upp allar þær mætu konur, sem tekið hafa þátt í félagsstarfinu, en þar hafe margar unnið kærleiksrík störf, eins og sjá má í gerðarbókum fé- lagsins. Árið 1910 gaf félagið fjárupphæð til Vífils- staðahælis og 5 árum síðar til Landspítalastofnunar. Þegar Eimskipafélag íslands hf var stofnað, varð Kvenfélagið þátttakandi í stofnun þess.Á fyrsta ára- tug í starfi félagsins má einnig sjá að fegrun kirkj- unnar og þátttaka í safnaðarstarfinu, hafe verið að- almarkmið félagsstarfsins, svo og að styrkja líknar- mál. Með þessi markmið að leiðarljósi, hafa kven- félagskonur starfað í 98 ár og í þeim anda mun áfram verða unnið. Á tæpri öld, í starfi félagsins, hefur ríkt samheldni og einlæg vinátta meðal félags- kvenna.Við horfum til framtíðar með miklar vænt- ingar og vonir um áframhaldandi öflugt og gæfuríkt starf.Á þessum tímamótum óskar kvenfélagið söfn- uði sínum allra heilla og biður Guð að blessa fram- tíð hans. Kvenfélagskonur 8 Fríkirkjan í Reykjavík

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Kvarði
(34) Litaspjald