
(22) Blaðsíða 22
og Róm. Hann hverfur fljótt frá akademíinu aftur, en hefur
J)ó námið þar á ný 1799, og þrenmr árum seinua er fyrsta mynd
hans, enskt landslag, sýnd J>ar opinberlega.
Constable var reyndar ekki fyrstur til þess að brjóta hina
ströngu hefð enskrar listar og leita til náttúrunnar um fyrir-
myndir sínar. A undan honum má að minnsta kosti telia fjóra
menn, Alexander Cozens (líklega launsonur Péturs mikla), sonur
hans, John Robert, Wilson, og ekki sízt Girtin, mikill snilling-
ur og kannske eitt mesta undrabarn í brezkri list, en dó mjög
ungur.
Þekktur enskur listsafnandi, Sir George Beaumont, lánaði Con-
stable allar myndir sínar eftir Girtin, sem hann gerði eftirlík-
ingar af og athugaði með allri þeirri kostgæfni, er honum var
eiginleg. Varð það honum eflaust, ásamt öðrum myndum, sem
hann stældi, eftir Lorrain og Raysdael, miklu betri og happa-
drýgri skóli en akademíið.
A milli þess, sem Constable dvaldi í London, eyddi hann tíma
sínum úti í Suffolk, einu fegursta umhverfi Englands, og sótti
þangað verkefni sín. Það var langt í frá, að þessi nýja viðleitni
hans mætti skilningi eða áhuga manna. Augu Jæirra beindust
enn að hálfklassiskri tilgerð, og enginn þótti kominn til manns.
sem hafði ekki farið „on the grand Tour“ — til Svdss og Italíu.
Jafnvel 1811, þegar hann er búinn að vinna sjálfstætt að list
sinni um 10 ára skeið, á hann aðeins fáa vini, sem skilja list
hans og sýna henni áhuga, þar á meðal Mary Dicknell, sem
hann kvæntist síðar, 1816, og þó leynilega.
Það er ekki fyrr en 1824, sem Constable fær uppreisn, og þá er
það ekki í heimalandi hans, heldur í París. Nokkrir ungir
franskir málarar, á meðal þeirra Gericault, koma því til leiðar,
að nokkrar myndir eftir Turner, Constable, Crome og Cox
verða sýndar á hinni miklu og örlagaríku sýningu franska
Salonins 1824. Meðal annars átti Constable þar myndir, sem
nú eru orðnar heimsþekktar, svo sem The Hay Wavn, Lock on
the Stour og Wiew near London.
Það má nefna til marks um þau gífurlegu áhrif, sem myndir
hans höfðu á hina ungu frönsku málara, sem þá voru að ger-
bylta allri hinni klassisku hefð og leggja undirstöðuna að allri
list Frakklands til okkar daga, að Delacroix, sem þegar hafði
22
(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Kvarði
(34) Litaspjald
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Kvarði
(34) Litaspjald