skilað stórmynd sinni „Blóðbaðið í Scio“ á sýninguna, fékk leyfi sýningarnefndar til þess að taka hana aftur og breyta henni, eftir að hafa séð myndir Constable’s. Það, sem öðru fremur vakti athygli hans, og reyndar flestra hinna ungu málara, var hin nýja og sérkennilega litsetning hans. Hann blandar ekki litina á spjaldinu, heldur notar litina hreina á léreftið, hvern við annan, og setur ekki brigði sama litar, heldur annan lit í skugga. Þessi tækni, sem Impressionistarnir byggðu síðar allar kenningar sínar á, gerir allt litborðið skærara og ferskara. Þótt Constable hlyti konungleg frönsk tignarmerki fyrir sýningu þessa og annan opinberan heiður, var sá áhugi, sem list hans mætti hjá hinum ungu frönsku listamönnum, drýgstur á metunum, og fór ekki hjá því, að það hefði einnig sín áhrif í Bretlandi, þar sem menn fóru nú að líta öðrum augum á list hans og lands- lagsmyndir yfir höfuð. I myndum Constable er hvorki sá arnsúgur né það víðfeðmi, sem einkennir list Turners og Delacroix. Hann er ekki stór- skáld eins og þeir, hann byggir enga heima, skapar ekkert drama. Ofar öllu er hann lýriskur náttúruskoðari, yfirlætislaus og beinn. Það er oftast djúp kyrrð í myndum hans, en samt er sindrandi líf í hverjum lit. Skýin eru ekki negld á himininn, heldur sigla þau með síbreytilegum ljósstöfum yfir jörðina, gras og tré eru ekki dauðir hlutir, bara gras eða bara tré, heldur lif- 23

(1) Blaðsíða 1
(2) Blaðsíða 2
(3) Blaðsíða 3
(4) Blaðsíða 4
(5) Blaðsíða 5
(6) Blaðsíða 6
(7) Blaðsíða 7
(8) Blaðsíða 8
(9) Blaðsíða 9
(10) Blaðsíða 10
(11) Blaðsíða 11
(12) Blaðsíða 12
(13) Blaðsíða 13
(14) Blaðsíða 14
(15) Blaðsíða 15
(16) Blaðsíða 16
(17) Blaðsíða 17
(18) Blaðsíða 18
(19) Blaðsíða 19
(20) Blaðsíða 20
(21) Blaðsíða 21
(22) Blaðsíða 22
(23) Blaðsíða 23
(24) Blaðsíða 24
(25) Blaðsíða 25
(26) Blaðsíða 26
(27) Blaðsíða 27
(28) Blaðsíða 28
(29) Blaðsíða 29
(30) Blaðsíða 30
(31) Blaðsíða 31
(32) Blaðsíða 32
(33) Kvarði
(34) Litaspjald