var fjárskortur og að íslendingar voru ekki faniir að átta sig á því að þeir gætu sjálfir liaft áhrif á ffamkvæmdir í menntamálum. Lengi vel var enginn skóli fvrir unglinga nema Latínuskólinn. Flensborgarskóli bætti gagnfræðakennslu ofan á bamaskólann árið 1882. Möðruvallaskóli hafði þó orðið aðeins fyrri til en hann brann og var endurbyggður á Akureyri árið 1904. Unnur lauk gagnffæðaprófi ffá honum. Frumvörp um gagnffæðaskóla á Norður- og Suðurlandi, seni lögð vom ffam á Alþingi árið 1875, urðu til þess að flýta fyrir stofnun þeirra. Umræður og fmmvörp báru ekki árangur á Alþingi árm 1874 til 1880 um unglingafræðslu og stofnim alþýðu- og béraðsskóla. Arið 1897 var fyrsti heimavistarskólinn fyrir böm og unglinga stofnaður að Heydalsá í Strandasýslu og starfaði lengi. Um aldamótin mtm vísir að unglingakennslu hafa farið ffam á nokkmm stöðum á landinu, þá í tengslum við bamaskólana (Helgi Elíasson, 1946). Þetta vom einmitt uppvaxtar- og námsár Unnar. Guðmundur Finnbogason og Sigurður P. Sívertsen skiluðu áliti árið 1922 með tillögum aó breytingum á lögunum um bamaffæðslu sem vom svo samþykktar árið 1926 (Helgi Elíasson, 1946). Þetta var sama ár og grein Unnar um menntamál kveima kom út. Þar var þess nteðal annars getið að kennarar mættu verja nokkrum tíma í að kenna unglingum á aldrinum fjórtán til sautján ára. Það var ekki fyrr en árið 1930 að samþykkt voru lög um gagnffæðaskóla á Islandi í fyrsta sinn. Unnur lagði áherslu á mikilvægi menntunar ungra kvenna eftir að bamaffæðslunni lyki. Þar kemur augljóslega fram gremja hennar í garð þeirra seni eiga að láta sig málaflokkinn varða, þó á mjög kurteislegan hátt. Hún leggur álierslu á að konur verði sjálfar að standa vörð um rétt sinn ef ekki eigi að verða afturför í skólamálum þeirra. Hún segir þögnina um skólamál kvenna í nýgengnum kosningum vera óskiljanlega. Henni fiimst málaflokkurhm vanræktur og þörf á endurbótum. Efni greinarinnar er yfirlit yfir þann undirbúning sem konur, sérstaklega til sveita, áttu kost á til að undirbúa sig undir hið mikilvæga húsmóðurstarf og þá stöðu sem ríkti í menntamálum kvemia að mati Unnar (Umiur Jakobsdóttir, 1922, bls.44). Kvemiaskólar voru stofiiaðir á Laugalandi í Eyjafjarðarsýslu og Ási í Hegranesi í Skagafirði haustið 1877. Kvenfélög og merkisfólk, menn og konur, beittu sér fyrir 57

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Blaðsíða 33
(36) Blaðsíða 34
(37) Blaðsíða 35
(38) Blaðsíða 36
(39) Blaðsíða 37
(40) Blaðsíða 38
(41) Blaðsíða 39
(42) Blaðsíða 40
(43) Blaðsíða 41
(44) Blaðsíða 42
(45) Blaðsíða 43
(46) Blaðsíða 44
(47) Blaðsíða 45
(48) Blaðsíða 46
(49) Blaðsíða 47
(50) Blaðsíða 48
(51) Blaðsíða 49
(52) Blaðsíða 50
(53) Blaðsíða 51
(54) Blaðsíða 52
(55) Blaðsíða 53
(56) Blaðsíða 54
(57) Blaðsíða 55
(58) Blaðsíða 56
(59) Blaðsíða 57
(60) Blaðsíða 58
(61) Blaðsíða 59
(62) Blaðsíða 60
(63) Blaðsíða 61
(64) Blaðsíða 62
(65) Blaðsíða 63
(66) Blaðsíða 64
(67) Blaðsíða 65
(68) Blaðsíða 66
(69) Blaðsíða 67
(70) Blaðsíða 68
(71) Blaðsíða 69
(72) Blaðsíða 70
(73) Blaðsíða 71
(74) Blaðsíða 72
(75) Blaðsíða 73
(76) Blaðsíða 74
(77) Blaðsíða 75
(78) Blaðsíða 76
(79) Blaðsíða 77
(80) Blaðsíða 78
(81) Blaðsíða 79
(82) Blaðsíða 80
(83) Blaðsíða 81
(84) Blaðsíða 82
(85) Blaðsíða 83
(86) Blaðsíða 84
(87) Blaðsíða 85
(88) Blaðsíða 86
(89) Blaðsíða 87
(90) Blaðsíða 88
(91) Blaðsíða 89
(92) Blaðsíða 90
(93) Blaðsíða 91
(94) Blaðsíða 92
(95) Kápa
(96) Kápa
(97) Kvarði
(98) Litaspjald