20 eigi af för þeirra fyrri en þeir koma að merkjum þeim, er Páll setti í hinni för. Gengu þeir síðan í dalinn. Var hann lítill, en kafgresi og smákjarr upp undir brúnir, og var Jökullinn yfir þeim boga- myndaðri en annarstaðar. Marautt var í dalnum, enda var þar jarðhiti mikill. Stórar fjárbreiður voru í hlíðunum og var siunt af fénu auðsjáanlega mjög gamalt. Nokkuð var byggðafé. Sauðburður var byrjaður í dalnum, er þeir frænd- ur komu þangað, og voru lömbin hin sprækustu. Víða voru miklar beinahrúgur í grasinu, og var þar bezt sprottið. — Drógu þeir af þessu nafn dals- ins og kölluðu hann: Beinalág. Um nóttina dvöldu þeir félagar í dalnum, og ráku heim að morgni tvö hundruð fjár; voru í því fjórar kindur frárækar. Gekk þeim heldur vel heimleiðis. Skildu þeir frændur heiman til á Dynjandifjöllum, og tók sitt hundraðið hvor þeirra. Strax og heim kom tóku þeir til skurðar, og gat bóndinn á Dynj- anda skorið sitt hundrað, en Rauðsstaðabóndinn eigi nema fimmtíu, því hann átti lengra að fara. Hitt af fénu lét hann í hús um kvöldið, og meðal þess fjár voru fráræku kindurnar tvær, er Rauðs- staðabóndinn fékk. Um morguninn, er komið var til hússins var allt féð í brott, en hurðimar brotnar; og spurðist aldrei til fjár þessa síðan. Héldu menn, að forustuærnar hefðu leitt féð til dalsins aftur. Eigi fýsti þá frændur að fara aftur í Beinalág,

(1) Front Board
(2) Front Board
(3) Front Flyleaf
(4) Front Flyleaf
(5) Front Cover
(6) Front Cover
(7) Page 1
(8) Page 2
(9) Page 3
(10) Page 4
(11) Page 5
(12) Page 6
(13) Page 7
(14) Page 8
(15) Page 9
(16) Page 10
(17) Page 11
(18) Page 12
(19) Page 13
(20) Page 14
(21) Page 15
(22) Page 16
(23) Page 17
(24) Page 18
(25) Page 19
(26) Page 20
(27) Page 21
(28) Page 22
(29) Page 23
(30) Page 24
(31) Page 25
(32) Page 26
(33) Page 27
(34) Page 28
(35) Page 29
(36) Page 30
(37) Page 31
(38) Page 32
(39) Page 33
(40) Page 34
(41) Page 35
(42) Page 36
(43) Page 37
(44) Page 38
(45) Page 39
(46) Page 40
(47) Page 41
(48) Page 42
(49) Page 43
(50) Page 44