Gildi samfelldrar skólagöngu hafði ekki komið í ljós á þessrun tíma ásamt því að tjárhagur var oft af skomum skammti (Björg Einarsdóttir, 1974). Arið 1911 fór Ragnheiður í nám til Kaupmannahalhar við Statens Lærerhojskole. Ragnlieiður lagði mesta áherslu á nám í landaffæðikennslu. Eftir að Ragnlieiður hafði dvalið í tvö ár í Danmörku sneri hún aftur heim og hóf þá störf sem stimdakennari við Kvetmaskólann í Reykjavík. Þar kemidi hún aðallega sögu og landafræði og átti svo eftir að starfa þar óslitið næstu 47 árin (Björg Einarsdóttir, 1974). Asamt því að kenna við Kvennaskólann rak Ragnheiður smábamaskóla á neðri hæð heimilis síns, að Hringbraut, í um þaó bil 20 ár. Eftir að starf hennar í Kvetmaskólanum varð annasamara varð hún aö hætta rekstri skólans og sá ætíð eftir því (Björg Einarsdóttir, 2001). Skólastýra Ragnlteiður tók við skólastjórastöðu Kvennaskólans haustið 1941 af Ingibjörgu H. Bjamason. Ragnheiðm virðist hafa stutt fyrri skólastjóra í þeirri stefnu aó Kvennaskólinn væri til þess að veita ungmn stúlkum alhliða mennhm sem og að kenna stúlkum það sem nýir og breyttir tímar færa. Undir stjóm Ragnheiðar varð Kvennaskólinn að ríkisskóla sem kom til vegna nýrra fræðslulaga. Skólinn hafði áóur verið einkaskóli sem var starlræktur með skólastyrkjum og skólagjöldum. Þetta þótti Ragnheiði mikill ávinningur því að með þessu móti öðlaðist skólinn fastlaimaða kennara sem hafói ekki verið áóur (Björg Einarsdóttir, 1974). í viðtali sem tekið var við Ragnheiði í Morgunblaðinu 8. október 1952 segir hún að henni þyki böm hér á landi ekki vera alin upp á jafii fastmótaðan hátt og hjá öðmm þjóðtun. Þegar hún er spurð hvemig það sé að stjóma meira en tvö hundruð stúlkum segir hún að forverar hennar hafi búið vel að skólanum. Skólinn nryndi ekki einimgis mennta stúlkumar heldur einnig manna þær. I þessu sama viðtali er hún spurð hvort hún telji kennara koma ffarn við stúlkumar á mismrmandi hátt effir því af hvom kyni þeir ern. Hún telur svo ekki vera heldur að aðalatriðið sé að kennaranum láti vel að kenna og hafi ánægju af því sem hann er að gera; að vera faglærður taldi hún skipta minna máli. Ragnheiður dregtu þaó fram þegar hún er spurð um tungumálakennslu að henni finnist að leggja þurfi meira upp úr enskunni en draga úr dönskukennslu: húir telur að enskan sé heimsmál. Hún vill að lagt sé 66

(1) Front Cover
(2) Front Cover
(3) Page 1
(4) Page 2
(5) Page 3
(6) Page 4
(7) Page 5
(8) Page 6
(9) Page 7
(10) Page 8
(11) Page 9
(12) Page 10
(13) Page 11
(14) Page 12
(15) Page 13
(16) Page 14
(17) Page 15
(18) Page 16
(19) Page 17
(20) Page 18
(21) Page 19
(22) Page 20
(23) Page 21
(24) Page 22
(25) Page 23
(26) Page 24
(27) Page 25
(28) Page 26
(29) Page 27
(30) Page 28
(31) Page 29
(32) Page 30
(33) Page 31
(34) Page 32
(35) Page 33
(36) Page 34
(37) Page 35
(38) Page 36
(39) Page 37
(40) Page 38
(41) Page 39
(42) Page 40
(43) Page 41
(44) Page 42
(45) Page 43
(46) Page 44
(47) Page 45
(48) Page 46
(49) Page 47
(50) Page 48
(51) Page 49
(52) Page 50
(53) Page 51
(54) Page 52
(55) Page 53
(56) Page 54
(57) Page 55
(58) Page 56
(59) Page 57
(60) Page 58
(61) Page 59
(62) Page 60
(63) Page 61
(64) Page 62
(65) Page 63
(66) Page 64
(67) Page 65
(68) Page 66
(69) Page 67
(70) Page 68
(71) Page 69
(72) Page 70
(73) Page 71
(74) Page 72
(75) Page 73
(76) Page 74
(77) Page 75
(78) Page 76
(79) Page 77
(80) Page 78
(81) Page 79
(82) Page 80
(83) Page 81
(84) Page 82
(85) Page 83
(86) Page 84
(87) Page 85
(88) Page 86
(89) Page 87
(90) Page 88
(91) Page 89
(92) Page 90
(93) Page 91
(94) Page 92
(95) Back Cover
(96) Back Cover
(97) Scale
(98) Color Palette