uti inan vid utgit'vandet sá mycket litat pá pappershand- skrifter, som just i den áldre Eddan. I nárvarande upp- laga ár deremot urskrifternas text följd sá noga som möj- ligt, och den egentlige hufvudcodex, sásoin den fullstán- digaste och i de ílesta sánger den ende', lagdjáll grund. Dá afsigten icke ár att lemna ett med diplomatisk nog- grannhet verkstáldt aftryck af fornskrifterna sjeltva, utan en kritisk bearbetning af deras text, hafva uppenbara fel blifvit ráttade, gissningar anförda, och vid de stállen, soin förefinnas i báda urskrifterna af den áldre Eddari, eller som áro anförda i Snorres Edda och nágra bland hjeltesagorna, de lásarter upptagna, som vid jámnförelse emellan varianterna funnos vara de básta. Men för alla sádana förándringar eller afvikelser frán grundtexten ár fullstándig rákenskap aflagd i de vid slutet tilli'ogade an- márkningarna, der tillika de vigtigaste varianter finnas an- förda. Pá icke fá stállen afviker vár lásning af de olika texterna helt och hállet frán den, som anges i den stora Köpenhamnska upplagan. Alla sádana skiljaktigheter emel- lan deuna upplaga och vár áro att anse sásom lika mánga fel i den förstnáinnda». SáMunch. Att dock tankarne varit delade om, huruvida Munch verkligen lyckats lösa sin uppgift till den grad, som han sjelf anser sig hafva gjort det, kan man se af en kanske nágot bitter anmálan i Annaler for Nord. Oklkynd. ’)> hvars författare företagit sig att jámnföra Munchs text, sádan han förekoinmer i en af sángerna, med motsvarande i codex regius, och kominit till det resultat, att den Ungerska afskriften ej bör kunna kallas ytterst noggrann, utan att ílere oegentligheter och oriktigheter i densamma insmugit sig. Oin man nu áfven med amuálaren ináste instámma uti, att omdömet öfver den Arna-Magnæanska upplagan torde vara för mycket hárdt eller nágot förhastadt, kan dock ingen bestrida det före- tráde, Munclis text eger framför den förras. 7. Lunings, Ziirich 18591 2), ett sávál i afseeude pá skarpsinne, derá anvánd möda och omsorgsfullhet, som typografisk utstyrsel högst utinárkt arbete. Lúning har 1) 1847, s. 352. Nogle Beraærkninger om Völuspá ved Brynjolf Snorrason. 2) Die Edda. Eine sammlung altnordischer götter und heldenlieder. Urschrift mit erldárenden anmerkungen, glossar und einleitung, alt- nordischer mythologie und grammatik. Iderausgegeben von Herinann Luning. Ziirich 1859. 8:o. Havamál sidd. 263—295.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald