20 69. I denna och följande strof uttalas det höga várde, man bör sátta pá lifvet. Lifvet, om ock ett lif i armod, ár dock báttre áii det förut omnámnda goda, och báttre án döden. 70. Saknar inan áfven nágot af sina sinnens bruk, ár man ock skadad till nágon af sina leinmar, ár det dock báttre, án att vara lagd i hög. — Dietrich anmárker det kraftiga sátt, hvarpá hár lifvet framhálles sásom ett oer- sáttligt godt, och sásom egande högre várde án hemmets hárd och en obruten helsa, samt erinrar om, att med den kristna verldsásigtens utbredande antalet aftager af sá- dana tánkesprák, som upphöja jordlifvets goda. Denna strof, jámnte 69 och 80, i hvilka det gamla sáttet att förbránna liken omtalas, betraktar Finn Maguusen sásoin tydliga bevis för diktens höga álder. 71. Lyckan i att ega söner, som bevara ens minne áfven efter döden. 72. Hár och i násta strof möta áter föreskrifter om försigtighet: man bör alltid taga sig till vara för fiender, bör misstánka en fiendtlig hand under hvarje kappa. — Finn Magnusen anser meningen vara, att tungan kan skada (saint ocksá försvara) menniskan, likavál som handen, hvarföre de báda kallas kámpar eller fáktare. Afzelii temligen obegripliga tolkning grundar sig pá en lásart i den s. k._Codex Gudinundi (pá Kgl. Bibl. i Stockh.) 73. Ar man stadd á resa, bör man vara förtánksam och icke glöinma, att vádret vexlar, och att höstnatten ár förrádisk. — Denua strof jámnte denföregáende, hvilka báda i afseende pá versen afvika frán regelbunden Lióða- háttr, antagas af Finn Magnusen vara lösryckta ur sitt rátta samtnanhang. Hvad sárskildt. den 73:dje betráfiár, synes hon honom báttre passa tili Loddfafnismál (vid 117:de str.), dit hon áfven af nágra afskrifter hánföres. Dietrich an- ser hvarken versernas hyggnad vara ovanlig eller dunkel- heten sá stor, som den förre förestáller sig. Han förklarar: • för att rátt kunna njuta af den rogifvaude natten, ár det ej nog att hafva resekost, inan máste ock liafva tak öfver hufvudet, ty höstnatten ár föránderlig o. s. v.; tagen i sádan mening, ansluter hon sig nármast till 32, 33 1. 34. 74. Rikedoin ár ej vishet; derföre iná man icke för- akta nágon för hans armods skull. — En sádan betydelse af strofens inneháll framhálles klart, om man med Die- trich, enligt Finn Magnusens förslag, förándrar lásarten

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald