29 dráp, erfarit, att en Rysk konungs dotter, Rind, skulle föda lionom en son, och att denne skulle hainnas sin broder. Tre sárskilda gánger kom nu Oden under olika förkládnad till hennes faders hof och friade t.ill henne, men, för stolt att vilja hafva honom, afvisade hon honoin alla gánger temligen snöpligt med — ett slag vid örat. Fjárde och sista gángen kom han i qvinnoskepnad, gif- vande sig ut för att ega skieklighet i lákedomskonsten ocli vann dá sin afsigt genom att rádda hennes lif i en farlig sjukdom. Rind födde honom en son, som af Saxo kallas Bo, men t.ydligen ár densamme, som Eddans Vale, och som sedan hámnades Balders död. Det enda stálle i den áldre Eddan, der Rind omta- las, ár Baldrs draumar str. 11, der det ságes, att lion skall föda en son, som icke skall tvá sina hánder eller kamma sitt liufvud förr án han burit Balders fiende pá bálet. Petersen, soin antager sásom gifven öfverensstám- melsen emellan Billings mö ocb Saxos Rinda, förklarar betydelsen af mytlien sá, att Rind beteeknar jorden, sá- dan hon efter Balders död ár underkastad vinterns válde. liindi, ordets nyare form, lár ánnu brukas i östra Island om ett stycke ofruktbart land. Lánge och med framgáng motstár hon Odens kárlek, ocli han lockar henne förgáf- ves, till dess han med sin starka sejd upplöser och lik- som smálter liennes sinne. Odens förhállande till Rind, sávál som till Frigg, inneháller rena naturmyther. Him- melen och jorden förmála sig, jorden utvecklar sig (sásoin jörð) och visar sig derpá i sina tvenne liufvudformer, fruktbar ocli válsignad, ofruktbar och fját.trad af köldens bojor. Sásom árets konung álskar Oden dem báda. Simrock anser sig beráttigad att tvifla pá, att verk- ligen den hár omtalade Billings dotter ocli Eddaus ocli Saxos llind áro samma person, dá slutet af den liár iii- förda beráttelsen (str. 161) uppeubart strider deremot. Se vidare vid námnda strof. 95. Oden beskrifver klagande sin kárlek till den vána mön, som han álskar lika liögt som sig sjelf, utan att dock kunna vinna henne. 96. Han finner benne sofvande á bádden, och all jordens herrlighet synes honom vara intet, mot ett lif med henne. 97. Hon ber honom komma áter om aftonen (samme

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald