20 derföre denna föreskrift stálld till hvarje fri mati och ©j blott till konungasöner, sásom vanligen antages; ty att inskranka föreskriften om tystlátenhet och betánksamhet till dessa, stár icke vál i öfverensstámmelse med det före- gáende, och att uppmana furstesönerna allena till mod, skulle vál mycket strida mot forntidens anda. En sádan tolkning öfverensstámmer áfven med den föijande strofens iuneháll. Att derföre sásom Liiniug förldara: «der kö- nigssohn soll schweigsam und bedáchtig sein, jeder andere fröhlich und Iustig», synes oss vál besynneríigt. 15. Förgáfves tror sig den fege undtly döden genoin att undvika strid, ty álderdoinen skall dock aldrig skona honoin. 16. En skildring af dárens tölpaktiga beteende, nár han bominer till gástnings: — han sitter och gapar eller mumlar för sig' sjelf, och har han fátt sin del af mjöden, dá fár man tilí fulto se, huru pass klok han ár. 17. Blott den, som vida fárdas, förvárfvar sig men- niskokánnedom. 18. Föreskrifter vid dryckesgillet: vál má man dricka, men med mátta och sá, att man icke talar mera, án hvaraf behof göres, och tidigt begifva sig till hvila; ty hjordarna veta, nár de skola lemna betet, men frássaren kánner intet mátt för sina begár. 19—20. Frásseriet ádrager menniskan andras löje och gör henne sámre án djuren. 21. Dáren, utan att besinna, det lian icke sjelf ár felfri, hánler át allt. 22. Han gör sig mánga onödiga bekymmer, men det gagnar till intet att oroa sig öfver, hvad man ej kan uppná. 23. Han anser alla dem för sina vánner, soin smickra honom, 24. och márker ej en gáng, nár de bele honom, men det ár blott i nöden, som vánnen pröfvas; först nár de- ras hjelp behöfves, inárker han sig ega fá föresprákare. 25. Mycken tillit har lian áfven till sig sjelf, men stár i pröfningens stund svarslös. 26. Bást vore, om han i andras sállskap iakttoge tystnad, ty dá blottade han ej sin okunnighet (samma föreskrift ges i str. 79), ocli han márker icke sjelf, nár lian talar för mycket. — De tre sista raderna i strofen anser Liining sásom en uppenbarligen senare tillsats. 27. Att kunna spörja och tala ár visserligen en nöd-

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald