17 Hávamál synas oss lámpligast kunna indelas i föl- jande fem hufvudafdelningar 1): I. Lefnadsreglor, str. 1—94:—med afseende á van- drare och gást 1—34, med afseende á lieinmavarande, eller som beröra alla lifvets förhállanden 35 — 94. Stro- fernas ordning i denna afdelning synes emellertid under tidernas lángd hafva blifvit rubbad, i det nágra blifvit utelemnade, andra pá orátt stálle inskjutna o. s. v. 2). 1. Yandraren bör noga se sig för, nár lian intráder i ett frámmande hus, pá det att icke íiender má kunna öfverraska honom. — Det ár med denna strofs ord, som den yngre Eddan i Gylfaginning láter Gylfve intráda i Odens eal. Ilár áro de, liksom sangen i allmánhet (jfr str. 12 och 13), lagda i Odens mun och passa, anmárker Simrock, sásoin sádana synnerligen vál, dá han öfverallt tánkes sasom den vidtbereste, och gástfrihetens skydd sárskil'dt álág honom. 2—4. Föreskrifter för várden, huru han pá básta sátt skall förse sina gáster, nár de, utmattade efter van- dringens mödor, komina till herberges. — Första omsor- gen efter gástens intráde i hans hus blir dá att anvisa honom en efter hans stánd afpassad plats, nármare eller fjármare frán högsátet. Den ankommande plágade tráda fram till dem, som intogo detta, helsa dein och frága, hvar þeir vísi honum iil sœtis, en frága, som till och íned Ragnvald Jarl gjorde, nár lian, utfrusen efter en sjöfart, intrádde i en ansprákslös hydda pá Hjaltland 3). Sedan följa den vármande brasan, mat, torra kláder och liand- vatten. Till och med de fattigasíe undandrogo sig ej dessa gástfrihetens fordringar; sá heter det om námnde Ragnvald, att húsfrúin bar skinnfelðar skikkju atjarli. Hvad handvattnet betráffar. var det vanligt i den gamla norden, liksoin án i dag i österlandet, att tvá sina hánder, innan man satte sig till bords, hvarjámnte handvatten kringbars 1) Dietrie.h indelar: gast und reiseregeln (1—37); vom freundschaft erwerben (38—52); das wissen (53—56); erwerb und dazu nöthige eigenschaften (57—6.6); vergleichung der giiter des lebens (67—76); zeit abwarten und wahrnehmen (80—82); worauf nicht zu trauen (83 —90); von frauenliebe (91 —101); voin begeisterungstrunk bei Gimnlödh (102—110); die rathschlage an Loddfafnir (111—138). Zu Hávamál, III. sidd. 385 och ff. Runsangen har han hár ej behandlat. 2) Finn Magn. III. s. 73. 3) Dietr. s. 388. 3

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald