33 o (len lifgifvande vármens ocli hans frambringares (Aser- nes) naturlige motstándare. Den allegori, som Finn Maguusen sálunda velat se i denna beráttelse, finner áfven Munch sannolik. Die- trich áter ságer sig ej fatta, huru man hár har kun- nat tánka pá jordens gröda. Ámnet, hvaraf drycken (mjöden) blifvit beredd, ár för beráttelsen likgiltigt, och intrángandet i jorden behöfver ingen annan förluaring, án den enkla, att játtarne nu en gáng bo uti bergen, ocli sáden framspirar för öfrigt ej under klipporna. En- ligt honom bör dá mythens mening inskránkas till eu skildring af skaldskapens upprinnelse: frágan om ursprun- get till skaldens háuförelse och hvarje högre sjálens lyftning föranlát att tánka pá ett djupt sammanhang med naturens andar. Skaldegáfvans urgamla tillvaro böd, sásom vanligt i dylika fall, hennes áterförande pá Oden; liau var det alltsá, som máste vinna henne af jordens játtar och — ty utan kárlek ingen högre sjálens flygt — genorn en játtedotters ynnest. Petersen delar samma ásigt: skaldskapen förestálles sásom en eldande dryck, och hvar och en, som deraf njuter, ár skald. x) Hau förvarades hos rimthursarne eller játtarne, der Gunnlad bevakade honom. Oden stiger ned, tránger igenom alla hinder, vinner Gunnlads kárlek och fár njuta drycken. Han för honom upp frán underverlden och meddelar honom át menniskorna. Sá uppstár och utbredes skald- skap. «Hgr have vi ham altsá», ságer lian, «som ándens konge, der formæler sig med de jordiske elementer for at forædle dem til velsignelse for de dodelige.» Grimm söker uppvisa öfverensstámmeisen emellan denna saga och den Indiska beráttelsen om amrita (af mrita dödlig, hvaraf a^UjíQoToe, ay^Qoaioc;) eller odödlighets- drycken. Ámrita, ambrosia och nektar skulle alla hafva afseende pá en náring, hvarigenom gudarne trygga sin odödlighet, och samma betydelse bör man gifva át den kostbara, af den guddomlige Qvásers blod och honung tillredda Oðroeris dryldcr. Dvergar och játtar satte sig först i besittning af honom, likasom áfven amrita rákade i jáltars váld, men slutligen bemáktigade sig dock gu- darne báda. 1 2) 5 1) Nord. Mythol. Kobenhavn 1849, sid. 200. 2) Dcutsche Mythol., sidd. 291 och 296.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald