23 49. En man utan vánner liknar ett förtorkadt trá, och lifvet ár för honoin utan várde. 50. Nár dáliga menniskor ingá vánskapsförbindelser, synas deras kánslor i början mycket háftiga; men innan kort slocknár vánskapens lága. 51. En gáfva behöfver ej alltid vara stor, för att man dermed má kunna förvárfva sig en ván. 52. Alla menniskor áro ej lika visa, ocli smá sjálar Vgifvas, som láta sig ledas af obetydliga ting. — Sádan ár i det nármaste Lunings förklaring af detta dunkla stálle, ett af de duuklaste i hela sángen. Meningen ár, ságer han: liksom sandkornen áro smá, sá áro, der förstándet ár ringa, inenniskornas sjálar smá, d. á. de láta bestámma sig af smásaker. De strofen inledande orden lítilla sanda, lítilla sœva, soin förorsakat sá mycket bekymmer, fattar lian sásom genitivi absoluti, likasoin man med absolut nominativ ináhánda skulle kunna sága: kleiner sand, kleiner verstand. Máhánda torde man böra föredraga Sv. Egilssons tolkning, om hvilken Liining ej haft kánne- dom. Sv. Egilsson förklarar pá följande sátt: lítilla sanda, lítilla sœva, efter orden, smá sandkorns, smá böljors; ty sœr och sjór begagnas ánnu i dag sá vál i sing. som pl. om böljor, isynnerliet om större. Ordspráket, uttryckt genom en stark förkortning, fyller han nu sálunda: þar sem ván er lítilla sanda, þar er ván litilla sæva, der man har att vánt.a smá sandkorn, grunda stállen, der har man ock att vánta smá böljor, en sats hvars sanning erfarenheten be- styrker. Saminanhanget mellan denna och föregáende strof blir dá följande: emedan de flesta menniskor áro ovisa och ej rátt förstá att bedöma sitt eget várde, bör man köpa deras ynnest med en ringa gáfva, ty stora skánker göra dem öfvermodiga, i det de bedöma sin stáll- ning efter gáfvans beskaííenhet; ty sásom smá sandkorn hántyda pá smá böljor, sá ár ansprákslösheten de smá skánkernas följeslagarinna och tvártom öfvermodet de storas. A. M. har «minutarum arenarum instar, minutis cum ingeniis, minuti sunt ' animi viroruin», utan nágon vidare förklaring. Dietrichs tydning ságer sig till och med Simrock ej begripa; áfveu han sjelf anser henne blott sásom en nödfallsutvág, pá hvilken han ej mycket háller. Simrock, erkánnande sig ej förstá strofens mening, öfver- sátter »wie Sandkörner klein, klein an Verstand, ist kleiner Seelen Sinn.» För fullstándighetens skull vilja vi

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald