30 tanke, soin uttalas i 81:sta str.), ty slik bandel borde ingen, iner án de báda veta. 98. Följande hennes rád, vánder han tillbaka med den sálla kánslan af att ega hela hennes hjerta. 99. Dá lian nu pá utsatt tid instáller sig vid hennes bouing, mötes han af stridsrustade mán, som för houom stánga vágen till den álskade. 100. Följande morgon förnyar han försöket; nu sofva visserligen váktarne, men i flickans stálle íinner han en hund, bunden á bádden. 101. Klagan öfver qvinnornas trolöshet. — Finn Mag- nusen anser denna strof vara senare inskjuten sásom ett bekráftande exempel. Sásom ntan ser, afviker skaldens skildring frán Saxos deri, att enligt denne Oden verkligen vinner sin önskan. Han láter námnligen Rinds fader binda henne, pá det att Oden, som ikládt sig qvinnokláder, mot hennes vilja skulle kunna göra hemie helbregda. Dervid uppnádde Oden sin afsigt, sásom nágre mena, tillágger Saxo, med hennes faders hemliga samtycke J). 102 —103. Föreskrifter för husfadern att visa sina gáster ett gladt och vánligt sinne, samt att vara sprák- sam, om han annars vill gálla sásom förstándig. — Dessa báda strofer anses af Dietrich sásom en inledning till den omedelbart följande mythiska beráttelsen, alldenstund Oden straxt i början af densamma ságer sig hos játte- dottern föga skola hafva förmátt genom tystnad och der- före, sig till mycken fromma, uppbudit hela sin váitalighet, hvilket nára öfverensstámmer med den uppmaniug, hár gifves till gládtighet och spráksamhet. III. En annan my/hisJc bercittelse, likasom den förra lagd i Odens inun, om huru han liemtar skaldemjöden frán játten Suttungs underjordiska hála; str. 104—110. Den kárleksliandel, ságer Dietrich, som hár omtalas, kan ej ensamt vara ámnad att genom sin lyckliga utgáng bilda en inotsats mot den nyss skildrade, som íick ett sá snöp- ligt slut, ty hár tráder livarken kárleksnjutningen eller den list och de bevekaude ord, hvarmed hon förvárfva- des,' i förgrunden, utan detta gör den snilleingifvande mjöden, som nu upphemtas át menniskorna. — Nágre háfva ansett denna beráttelse sásom stycke af en större 1) Finn Magn. III. s. 157.

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða [1]
(6) Blaðsíða [2]
(7) Blaðsíða [3]
(8) Blaðsíða [4]
(9) Blaðsíða [5]
(10) Blaðsíða [6]
(11) Blaðsíða 1
(12) Blaðsíða 2
(13) Blaðsíða 3
(14) Blaðsíða 4
(15) Blaðsíða 5
(16) Blaðsíða 6
(17) Blaðsíða 7
(18) Blaðsíða 8
(19) Blaðsíða 9
(20) Blaðsíða 10
(21) Blaðsíða 11
(22) Blaðsíða 12
(23) Blaðsíða 13
(24) Blaðsíða 14
(25) Blaðsíða 15
(26) Blaðsíða 16
(27) Blaðsíða 17
(28) Blaðsíða 18
(29) Blaðsíða 19
(30) Blaðsíða 20
(31) Blaðsíða 21
(32) Blaðsíða 22
(33) Blaðsíða 23
(34) Blaðsíða 24
(35) Blaðsíða 25
(36) Blaðsíða 26
(37) Blaðsíða 27
(38) Blaðsíða 28
(39) Blaðsíða 29
(40) Blaðsíða 30
(41) Blaðsíða 31
(42) Blaðsíða 32
(43) Blaðsíða 33
(44) Blaðsíða 34
(45) Blaðsíða 35
(46) Blaðsíða 36
(47) Blaðsíða 37
(48) Blaðsíða 38
(49) Blaðsíða 39
(50) Blaðsíða 40
(51) Saurblað
(52) Saurblað
(53) Band
(54) Band
(55) Kjölur
(56) Framsnið
(57) Kvarði
(58) Litaspjald