29 Að öfirn leiti liaföi einn af nefndarmönnum látiö þá mein- íngu í ljósi, aö })aö öptastnær, [»egar um mest er að gjöra, og einkuin þegar selur er skotimi á þeim stöðum, J»ar senr lands- clrottinn er vanur að láta veiöa (sbr. 15. gr.) er ógjörníngur aö meta stærð skaöans. Fyrir Jiá sök Iielt téður nefnclarmaður, aö sá, sem skaða bíður, skuli bafa jafmniklar bætur og sú sekt, er, sem lögð er á viö óleyfilegri veiöi, Jtó skyldi Jiað vera liouum á sjálfsvaldi, áöur málið geingur til dóms, að hafna téðum skaðabótum og beiðast þess, aö skaðinn sé metinn af óvilböllum mönnum. Hinir aörir nefnclarmenn liéldu [laráinóti að, af [iví skaðinn getur verið svo misjafn, og samsvarar ekki ætið yfirsjóninni, ætti sá er skaöa beið, aö fá hann bættan eins og hann er, þegar Jiað verður ákveðið, og getur hann Jiá ekki heimtað meira. Annars var baldið, að sektir Jiær, er í frumvarpinu eru á- kveönar og skaðabætur, mundi verða nóg vernd gegn óleyfi- legri veiði. Svo var og [iess getið, að opt verður ineð vissu sagt, hversu stór skaðinn er, t. a. m. Jiar sem dýr er drepið og leyniskotmaður hefir kastað á [iaö eign sinni, en ekki gjört annan skaða. Jþaö jiótti Jiví sjálfsagt, að skaðann ætti að meta af óvilhöllum mönnum, enda er [iað og- alvenja, að skaði sé metinn á [leinia hátt. eptir Jönsbók, einkum í Llb. 57. kap. um skaða þann sem gjörður er á eggverum annara með veiði. Svo var og haldið, að tilskipan 13. Júní 1787 kap. III, § 7, ínundi liafa liaft fyrir augum nefnt lagaboð með orðunum: „eptir lögum“ (cfter Soöni) og „skaðabót eptir lögum“ (©fabrgidb eftcr SoDctt), og slíkt liið sama hefir einnig úrskurður konúngs frá 17. Júli 1816, Nr. 7, ákveðið um skaðamatið. Rentukammerið gat ekki annað enn fallist á þessa mein- íngu meiri hluta nefndarinnar, þó með því skilyrði, að hinn seki bætti þeim, er beiðist matsins, kostnað þann er af því leiðir, nema því að eins, að liinn seki liafi þegar, áður mats- ins var beöizt, boðið jafnmiklar bætur og þær, er síðar við matið verða ákveðnar. ^essu hefir því verið bætt við greinina og þótti einnighæa, meö berum orðum að tilgreina, að stærð sektarinnar skyldi einkum vera undir því komin, hvort hinn seki liefði brotið optar enn einusinni. T>á er málið koin til umræðu í stjórnarráðunum var sú at- L

(1) Band
(2) Band
(3) Saurblað
(4) Saurblað
(5) Blaðsíða 1
(6) Blaðsíða 2
(7) Blaðsíða 3
(8) Blaðsíða 4
(9) Blaðsíða 5
(10) Blaðsíða 6
(11) Blaðsíða 7
(12) Blaðsíða 8
(13) Blaðsíða 9
(14) Blaðsíða 10
(15) Blaðsíða 11
(16) Blaðsíða 12
(17) Blaðsíða 13
(18) Blaðsíða 14
(19) Blaðsíða 15
(20) Blaðsíða 16
(21) Blaðsíða 17
(22) Blaðsíða 18
(23) Blaðsíða 19
(24) Blaðsíða 20
(25) Blaðsíða 21
(26) Blaðsíða 22
(27) Blaðsíða 23
(28) Blaðsíða 24
(29) Blaðsíða 25
(30) Blaðsíða 26
(31) Blaðsíða 27
(32) Blaðsíða 28
(33) Blaðsíða 29
(34) Blaðsíða 30
(35) Blaðsíða 31
(36) Blaðsíða 32
(37) Blaðsíða 33
(38) Blaðsíða 34
(39) Blaðsíða 35
(40) Blaðsíða 36
(41) Blaðsíða 37
(42) Blaðsíða 38
(43) Blaðsíða 39
(44) Blaðsíða 40
(45) Blaðsíða 41
(46) Blaðsíða 42
(47) Blaðsíða 43
(48) Blaðsíða 44
(49) Blaðsíða 45
(50) Blaðsíða 46
(51) Blaðsíða 47
(52) Blaðsíða 48
(53) Blaðsíða 49
(54) Blaðsíða 50
(55) Blaðsíða 51
(56) Blaðsíða 52
(57) Blaðsíða 53
(58) Blaðsíða 54
(59) Blaðsíða 55
(60) Blaðsíða 56
(61) Saurblað
(62) Saurblað
(63) Band
(64) Band
(65) Kjölur
(66) Framsnið
(67) Kvarði
(68) Litaspjald