Manstu? eru gerð nánari skil á öðrum stað í blaðinu. Upp í hugann koma ljóslifandi þær félagskonur, sem horfnar eru úr þessari jarðvist. Friður sé með þeim. Að endingu, mínar elsku- legu félagssystur, hafið þökk fyrir allt traustið, samvinnuna, vinátt- una og tryggðina, eftir að leti og aldur urðu þess valdandi að ég hætti að starfa í félaginu að nokkru gagni. Það er í traustum og góðum höndum. Ósk mín til Kvenfélags Bessa- staðahrepps á þessum tímamótum er, að það megi ganga til góðs um langa framtíð. Júlíana Björnsdóttir, Garðshorni. Formaður 1964-1969 og heiðursfélagi. Hjónin nð Grund, Júlíana Björnsdóttir og Sveinn Erlendsson (d. 1986). Júlíana fluttist á Álftanesið árið 1930. Hún er aldursforseti, heiðurs- félagi og hefur verið lengst í Kvenfé- laginu af þeim konum, er nú lifa. Maður hennar var Sveinn Erlends- son, bóndi og hreppstjóri á Grund. Júlíana gekk í félagið 1939 og var gerð að heiðursfélaga 02.02.1978, þegar hún varð sjötug. Hún var kosin ritari árið 1944-1952 og formaður var hún árin 1964-1969. Auk þess var hún vararitari, varaformaður og í ótal nefndum. Júlíana hefur unnið vel fyrir félagið í gegnum árin og er ein af þeim styrku stoðum, er héldu lífinu í félaginu á erfiðum tímum. Fyrstu ár Júlíönu í félaginu voru fáar hendur til þess að vinna félagsstörfin. Það kom sér því vel að fá ungar og hraustar félagskonur. Svilkona Júlíönu, Ingi- björg Dagbjartsdóttir, Breiðabólstöð- um og Guðrún Eyjólfsdóttir, Akra- koti, gengu í félagið um svipað leyti og hún. Allar þessar konur voru harð- duglegar, félagslyndar og fúsar að vinna fyrir félagið. Júlíana ber aldurinn vel og býr enn í húsi sínu, er þau hjón byggðu sér, þegar aldurinn færðist yfir. Þau nefndu það Garðshorn. Hér á eftir fer frásögn Júlíönu, er hún flutti í tilefni 60 ára afmælis félagsins, og kallaði Minningabrot frá liðinni tíð. Minningabrotin segja á skemmtilegan hátt frá aðstöðu félagsins á frumbýlisárum þess. Fyrstu árin sem ég var á Álfta- nesi, heyrði ég talað urn Kvenfélag- ið, það gerði hitt og þetta. Meðal annars voru haldnar dansskemmt- anir í skólanum, mun það hafa ver- ið fjáröflunarleiðin. Á þessum árum mun félagið hafa gefið kirkj- unni messuklæði og síðar Ijósa- stjaka til að hafa við jarðarfarir. Einnig hélt félagið jólatrés- skemmtun fyrir öll börn í hreppn- um á hverjum jólum, þangað voru allir velkomnir. Pessi skemmtun var haldin í skólanum á Bjarnastöð- um. Skemmtunin byrjaði kl. 4 fyrir yngstu börnin, og svo seinna um kvöldið fyrir unglinga og fullorðið fólk og þá var dansað. Svo kom að því að mér var boðið að koma á jólatrésskemmtun. Ég þáði þetta með þökkum, jólatréð var mjög fallegt og vel skreytt, ekta jólaljós á rauðum, gulum og alla vega Iitum vaxkertum. En vel varð að gæta þess að litlar hendur kæmu ekki of nálægt, því eldhætta var mikil. Einnig voru olíulampar í húsinu því ekki var komið rafmagn og ekki vatn. Petta blessaðist allt. Þess skal getið, að hafður var mað- ur til eftirlits við eldhættu á meðan þetta fór fram. Svo fóru allir upp á loft og fengu kaffi og kökur, svona eitthvað á milli 10 og 20 sortir, sem konurnar komu með að heiman, og börnin fengu súkkulaði. Þetta var rnikil veisla og ekki þurfti að borga fyrir. Þetta fór allt vel fram og allir komu ánægðir heim. Þessar jólatrés- skemmtanir voru indælar og maður hlakkaði til þeirra engu síður en börnin. Frá þeim á ég margar góðar minningar. Svo fór ég að hugsa um að ganga í félagið, því mér fannst það myndi gefa mér tækifæri til að kynnast konunum og fá að vera með í félagsstarfinu. Það kom svo að því að mér var boðið að koma á aðalfund og þáði ég það. Ég held að þá hafi félags- konur verið 9 svo ekki gat nú fé- lagsstarfið verið mikið og stundum erfitt um vik. Til dæmis einu sinni, þegar halda átti jólatrésskemmtun, var skólaloftið leigt og við gátum ekki gefið börnunum neitt, þá bauð ein félagskona, Dagbjört í Hákoti, að félagið mætti koma með börnin inn á sitt heimili og hafa þar veit- ingar fyrir þau. Svona voru konur alltaf reiðubúnar til starfa. Nú ætla ég að segja ykkur frá dansleik eða söluballi (eins og það var kallað), sem haldið var í skólan- um á Bjarnastöðum vorið 1941. Það myndi nú ekki þykja fínt í dag, og 9

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Blaðsíða 33
(36) Blaðsíða 34
(37) Blaðsíða 35
(38) Blaðsíða 36
(39) Blaðsíða 37
(40) Blaðsíða 38
(41) Blaðsíða 39
(42) Blaðsíða 40
(43) Kápa
(44) Kápa
(45) Kvarði
(46) Litaspjald