Formaður var ég árin 1978 til 1983 eða fimm ár. Þá varð ég oddviti hreppsins og treysti mér ekki til að sinna hvorutveggju. Á þessum árum höfðum við aðstöðu á loftinu á Bjarnastöðum í vesturstofunni. Þetta voru ár mikilla umsvifa, kon- urnar áhugasamar og duglegar og ýmsum góðum málum hrundið í framkvæmd. Of langt mál yrði að telja það allt upp hér, en ég stikla á stóru. Ég minnist alltaf með gleði, þegar við settum á stofn gæsluvöll. Hreppsnefnd tók málinu vinsam- lega, lánaði okkur kennslustofurn- ar tvær á Bjarnastöðum, girti fyrir okkur lóðina og allt án endurgjalds. Eiginmennirnir létu ekki sitt eftir liggja, smíðuðu sandkassa og fleiri leiktæki, það ríkti gleði og bjartsýni og mikil stemming. Það var bros- mildur hópur, sem vígði gæsluvöll- inn með oddvitanum, Einari Ólafs- syni, á fögrum vordegi. Völlurinn var starfræktur í tvö sumur, en þá misstum við húsnæðið. Það skal tekið fram, að allt starf við völlinn unnu konurnar í sjálfboðavinnu með einni starfsstúlku. Kvenfélagið tók fyrstu skrefin í dagvistunarmál- um hreppsins, þetta var fyrirboði þess sem síðar kom. Þessi framtakssemi Kvenfélags- ins vakti athygli í hreppnum. Einn af hollvinum Kvenfélagsins, Sæ- mundur Arngrímsson, útvegs- bóndi í Landakoti, afhenti leikvall- arnefnd kr. 100.000 (eitthundrað- þúsund) til styrktar þessu átaki og var þetta gefið til minningar um látna eiginkonu hans, Steinhildi Sigurðardóttur, sem um árabil var í sendiherrabústaðnum í París. félagskona. Seinna átti þessi góði vinur Kvenfélagsins enn eftir að sýna félaginu höfðingsskap, er hann afhenti félaginu kr. 500.000 (fimmhundruðþúsund) í minning- argjöf um eiginkonu sína, Stein- hildi. Sæmundur sagðist þess fullviss, að þetta myndi hún hafa viljað, „því Kvenfélagið var henni svo mikils virði og átti sinn þátt í því hvað hún undi vel hér á Álfta- nesinu," voru hans orð. Sæmundur Arngrímsson var gerður að heið- ursfélaga Kvenfélagins þann 6. maí 1980, einn karlmanna til þessa. Eins og fyrr sagði voru fundir fé- lagsins haldnir á loftinu á Bjarna- stöðum í vesturstofunni. Konum fjölgaði og við vorum að sprengja utan af okkur húsnæðið. Hrepps- nefndin afhenti okkur þá austur- stofuna, ef við myndum sjálfar taka niður milliveggina og sjá um breyt- ingar. Það vafðist nú ekki fyrir kon- unum og það var handagangur í öskjunni, þegar þær rifu niður vegginn, máluðu, pússuðu og áður en maður vissi af, var komin þessi stóra, fína stofa. Við stækkunina vantaði bæði borð og stóla. Það var keypt ásamt 100 nýjum bolla- pörum. Það voru mörg merk mál tekin fyrir á þessum árum og má þar meðal annars nefna kirkjudaginn. Hann komst á árið 1978 í samvinnu við sóknarprestinn, sr. Braga Frið- riksson. Sr. Bragi hafði undir hönd- um minningarsjóð hjónanna, Ingi- bjargar Runólfsdóttur og Ólafs Steingrímssonar, Hliði, Álftanesi. Sjóð þennan stofnuðu þau 1941. Kvenfélagið og sóknarnefndin hafa staðið að kirkjudeginum allar götur síðan og félagið styrkt sjóðinn með kaffisölu á þessum degi. Tilgangur þessa sjóðs, sem nefndur er Líknar- sjóður Bessastaðahrepps, er að styrkja veika og bágstadda í hreppnum. Á fundi félagsins í nóvember 1980, gekk forseti íslands, frú Vig- dís Finnbogadóttir, í félagið. Hátíðarhöld í tilefni af 17.júní, voru haldin í Bessastaðahreppi í fyrsta sinn árið 1981. Kvenfélagið ýtti þessu máli úr vör í samvinnu við Ungmennafélagið. Á þessu fimm ára tímabili, sem ég hef verið að rifja hér upp, gerðist svo margt fróðlegt og skemmtilegt, að of langt yrði að telja það allt upp hér - alls konar námskeið, hljóð- færagjafir til barnaskólans ofl., ofl. En ég læt hér staðar numið. Ég minnist kvennanna, sem voru með mér í stjórn með virðingu og þökk. Þetta voru úrvals konur og samhentur hópur. Þetta tímabil með þeim, verður mér ætíð ógleymanlegt. Megi blessun fylgja Kvenfélagi Bessastaðahrepps um ókomin ár. Lilja Sörladóttir, Túngötu 13. Formaður 1983. Lilja tók að sér formennsku í eitt ár. Á fyrsta stjórnarfundi hennar var rætt um nýja símaskrá félags- kvenna. Á öðrum stjórnarfundi var rætt urn að gefa þá peninga sem söfnuðust af blómasölu 8. okt. 1982 til Barnaskólans til kaupa á ein- hverju nytsömu er vantaði. Á fundi 5. apríl 1983 mætti Heið- ar Jónsson og lýsti með miklum fjálgleik hvernig öðlast mætti skín- andi fegurð með notkun ótal smyrsla og fl. Eftir að hafa útskýrt öll hin fræðilegu fegurðarsmyrsl og lagt áherslu á að konur ætti að fara að hugsa rneira um sig sjálfar, bæði í snyrtingu og klæðnaði, eigin- mönnum sínum til yndisauka, klykkti hann út með eftirfarandi: „Konur ættu að hætta reykingum og taka inn lýsi á morgnana. Hefði það ekki svo lítil áhrif á fegurð húð- arinnar, hársins og alls líkamans." Konur tóku Heiðar alvarlega og fóru fljótlega eftir þetta í ferðalag til þess að hressa sig eftir langan vetur 12

(1) Kápa
(2) Kápa
(3) Blaðsíða 1
(4) Blaðsíða 2
(5) Blaðsíða 3
(6) Blaðsíða 4
(7) Blaðsíða 5
(8) Blaðsíða 6
(9) Blaðsíða 7
(10) Blaðsíða 8
(11) Blaðsíða 9
(12) Blaðsíða 10
(13) Blaðsíða 11
(14) Blaðsíða 12
(15) Blaðsíða 13
(16) Blaðsíða 14
(17) Blaðsíða 15
(18) Blaðsíða 16
(19) Blaðsíða 17
(20) Blaðsíða 18
(21) Blaðsíða 19
(22) Blaðsíða 20
(23) Blaðsíða 21
(24) Blaðsíða 22
(25) Blaðsíða 23
(26) Blaðsíða 24
(27) Blaðsíða 25
(28) Blaðsíða 26
(29) Blaðsíða 27
(30) Blaðsíða 28
(31) Blaðsíða 29
(32) Blaðsíða 30
(33) Blaðsíða 31
(34) Blaðsíða 32
(35) Blaðsíða 33
(36) Blaðsíða 34
(37) Blaðsíða 35
(38) Blaðsíða 36
(39) Blaðsíða 37
(40) Blaðsíða 38
(41) Blaðsíða 39
(42) Blaðsíða 40
(43) Kápa
(44) Kápa
(45) Kvarði
(46) Litaspjald