hávaði aldrei heyrst í Métro - fyrr eða síðar. Um kvöldið heillaði Latínuhverf- ið og flestar fóru þangað til að njóta veitinga á hinum og þessum kaffi- húsum eða veitingastöðum, því að morgundagurinn var heimferðar- dagur. Að lokinni skoðunarferð í Versali skyldi halda heim á leið. Um annað var ekki að velja. Eiffelturninn benti okkur aftur upp í loftið og sagði: „Farið þið bara heim aftur, kvenfélagskonur, heima bíða ykkar menn og börn með tilheyrandi. Pið getið svo sem komið aftur einhvern tímann seinna, ef þið þorið." Og Laufey kvaddi „lömbin sín" og lét þess getið að sér hefði aðeins brugðið þegar hún leit þennan hressa hóp „ungra" kvenfélags- kvenna augum, er hann geystist út úr Flugleiðavélinni 6. maí, en víst er um það að hún kvaddi þakkláta lambahjörð. Við komum heim á mæðradag- inn. Lindi var mættur með rútuna og bros á vör. En það voru fleiri mættir. Þarna var kominn sendi- boði frá hreppsnefnd Bessastaða- hrepps, sem færði hverri konu rauða rós. Það hefur líklega verið einmanalegt í Bessastaðahreppi þessa fjóra daga. Vitlausu megin. Réttu megin. Setið fyrir. 32

(1) Front Cover
(2) Front Cover
(3) Page 1
(4) Page 2
(5) Page 3
(6) Page 4
(7) Page 5
(8) Page 6
(9) Page 7
(10) Page 8
(11) Page 9
(12) Page 10
(13) Page 11
(14) Page 12
(15) Page 13
(16) Page 14
(17) Page 15
(18) Page 16
(19) Page 17
(20) Page 18
(21) Page 19
(22) Page 20
(23) Page 21
(24) Page 22
(25) Page 23
(26) Page 24
(27) Page 25
(28) Page 26
(29) Page 27
(30) Page 28
(31) Page 29
(32) Page 30
(33) Page 31
(34) Page 32
(35) Page 33
(36) Page 34
(37) Page 35
(38) Page 36
(39) Page 37
(40) Page 38
(41) Page 39
(42) Page 40
(43) Back Cover
(44) Back Cover
(45) Scale
(46) Color Palette